Om te kunnen begrijpen hoe de bubbels in Champagne ontstaan, moeten we eerst begrijpen hoe Champagne wordt gemaakt.

We beginnen bij het begin. Zodra de druiven geplukt en geperst zijn, wordt het sap naar een tank gepompt om te laten vergisten. Er wordt wat gist en eventueel suiker toegevoegd. De gist eet als het ware de suikers op, waarbij onder andere koolzuurgas en alcohol ontstaan.

Het koolzuurgas ontsnapt en de alcohol wordt onderdeel van het sap. Dit proces gaat net zo lang door tot er geen suiker meer over is. Het resultaat van deze eerste gisting is een stille wijn, vin clair, met een alcoholpercentage van ongeveer 10,5%.

Om deze stille wijn om te toveren tot schuimwijn, is nog meer suiker en gist nodig. Het mengsel van suiker, gist en een beetje wijn wordt in deze fase liqueur de tirage genoemd. De liqueur de tirage wordt samen met de stille wijn in de Champagnefles gedaan en met een tijdelijke stop, de kroonkurk, afgesloten. Deze vergisting vindt dus in de Champagnefles plaats.

Weer eet de gist de suikers op, waarbij koolzuurgas en alcohol ontstaan. Nu kan het gas echter geen kant op. Het zit gevangen in de fles en wordt als het ware door de wijn opgenomen. Het resultaat: bubbels in de wijn. Deze tweede vergisting wordt ook wel de prise de mousse genoemd (bubbeltjesvorming). Wanneer wordt gesproken over de méthode traditionelle wordt vaak bedoeld dat de bubbels op deze manier verkregen zijn. Overigens is dit de enige manier waarop bubbels in Champagne gecreëerd mogen worden. 

Na een lange tijd rijpen in de kelders, worden de dode gistcellen uit de fles gehaald en wordt er een doseringslikeur toegevoegd. Enkele maanden later kun jij genieten van een heerlijk glas bruisende Champagne waar wel één miljoen bubbels in zitten!